Działo samobieżne SU-76

Nazwa: SU-76
Typ: działo samobieżne
Kraj pochodzenia: ZSRR
Rok produkcji: 1942-45
Wysokość: 2.17 m
Długość: 4.44m
Szerokość: 2.72 m
Waga: 10 T
Pancerz: Od 35 mm na przodzie do 16 mm po bokach.
Silnik: Gaz 2 x 4-cyl. GAZ 203
Moc: 170 KM (126 Kw)
Moc/Masa: 17 KM/t
Prędkość: 45 km/h
Zasięg: 320 km
Uzbrojenie: 
Główne: 1x 76 mm (3 cale) ZIS-3SH, 120 pociski
Dodatkowe: 1x DT 7,62 mm (0,3 cala) karabin maszynowy, 2000 pociski

Wyprodukowano: 13932 sztuk

Załoga: 3 osoby (dowódca, kierowca, strzelec)


Historia

Sukcesy niemieckich StuGs na froncie rosyjskim skłoniły rosyjskich generałów do podjęcia decyzji o masowej produkcji działa samobieżnego. To nie była jednak pierwsza próba stworzenia takiego pojazdu. Już w 1936 w limitowanej serii Su-5 stworzonego z podzespołów T-26. Natomiast w 1941 roku do produkcji działa samobieżnego użyto lufy ZIS -30 AT gun umieszczonej na ciągniku komsomolec. Chociaż nie były doskonałe  można było tanio wyprodukować ich duża liczbę, a bez przeszkód potrafily przebijać niemieckie pancerze.

Warianty:

• OSU-76 – eksperymentalna konstrukcja oparta na podwoziu czołgu T-70
• SU-76 (oznaczenie fabryczne (SU-12) – pierwszy model produkcyjny z przedłużonym i poszerzonym podwoziem T-70, dwoma silnikami z osobnymi skrzyniami biegów ulokowanymi symetrycznie po bokach kadłuba. Przedział bojowy zamknięty od góry dachem, który jednak trzeba było demontować ze względu na niewystarczającą wentylację, prowadzącą w walce do zatrucia załogi dymem. Ze względu na niesynchroniczną pracę silników powodującą drgania rezonansowe wału napędowego wersja ta trapiona była permanentnymi awariami transmisji - wału i skrzyń przekładniowych. Proste wzmocnienie transmisji, które podjęto jako środek zaradczy, paradoksalnie jeszcze sytuację pogorszyło. Produkowany w latach 1942-43. Wyprodukowano 560 egzemplarzy.
• SU-76M (SU-12M) - wersja SU-12 zmodyfikowana doraźnie w celu likwidacji wspomnianych drgań, co osiągnięto przez amortyzację łóż silników i wprowadzenie sprężystych przegubów na wałach. Osiągnęła ona zadowalający stopień niezawodności.
• SU-76M (SU-15) – trzeci, najbardziej masowo wytwarzany model, eliminujący wady poprzednich wersji - z oboma silnikami zblokowanymi szeregowo po prawej stronie kadłuba i jedną skrzynią biegów. Produkowany od 1943 do listopada 1945.

Służba:

Początkowo SU-76 był przeznaczony do roli niszczyciela czołgów, ale okazał się być także bardzo przydatny jako działo samobieżne, które służyło do wsparcia piechoty. Lekkie opancerzenie sprawiało, że był on bardzo łatwym celem dla czołgów i artylerii przeciwpancernej. Jak na swoje rozmiary posiadał niską wagę, co łącząc się z szerokimi gąsienicami dawało mu duża zwrotność i mobilność. Działa te pozostawały w służbie dla armii czerwonej aż do początku lat 60 XX wieku. 

Su-76 były podstawowym wyposażeniem dział artylerii samobieżnej Ludowego Wojska Polskiego w czasie II wojny światowej. Armia radziecka i Wojsko Polskie byli jedynymi użytkownikami tego sprzętu.

Działa samobieżne SU-76 stały się jednym z podstawowych dział artylerii samobieżnej Ludowego Wojska Polskiego w czasie II wojny światowej. Wojsko Polskie było w tym czasie jedynym, obok Armii Radzieckiej, użytkownikiem tego sprzętu podczas wojny.