Pojazd pancerny Putilov-Garford

Nazwa: Putilov-Garford
Kraj pochodzenia: Imperium rosyjskie
Rok produkcji: 1915-18
Wysokość: 2.80 m
Długość: 5.7 m
Szerokość: 2.30 m
Waga: 11 T
Pancerz: stalowy, 7 do 13 mm
Silnik: 4-cylindrowy silnik benzynowy
Moc: 36 KM
Moc/Masa: 3.2 KM/t
Prędkość: 18 km/h
Zasięg: 120 km
Uzbrojenie: 1 x armata górska 76,2 mm
3 x karabin maszynowy Maxim
Załoga: 8 osoby
Liczba wyprodukowanych egzemplarzy: 48 sztuk

Dodaj napisPojazd pancerny Putilov-Garford

Pojazd pancerny Putilov-Garford

Garford-Putiłow (ros. Гарфорд-Путилов) – rosyjski samochód pancerny wyprodukowany w Zakładach Putiłowskich na podwoziu pięciotonowego samochodu ciężarowego Garford. Był to jeden z najlepiej uzbrojonych samochodów pancernych I wojny światowej. Produkcję prowadzono w latach 1915-16, ogółem powstało 48 maszyn. Samochody Garford-Putiłow wykorzystywano w czasie I wojny światowej, a później podczas wojny domowej na terenie ZSRR w Polsce oraz w czasie rewolucji w Niemczech.
Proces projektowania wozu rozpoczął się jesienią 1914 roku w fabryce Putiłowa. Inicjatorem i inspiratorem projektu był gen. N. Filatov. W jego założeniu maszyna ta miała wspomagać działania piechoty na polu walki. Produkcja rozpoczęła się w fabryce Putiłowa pod koniec marca 1915. GVTU Początkowe zamówienie było na 30 samochodów pancernych, a do sierpnia 1915 r. dziewiętnaście zostało już dostarczone do armii a jedenaście innych było na różnych etapach produkcji. Byly popularne na polu bitwy gdzie teren był łagodny i nie koła nie zakopywały sie w ziemii

Pojazd pancerny Putilov-Garford

.

Podczas Wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku armia polska zdobyła kilka wozów Garford-Putiłow i co najmniej trzech używała w działaniach bojowych. Samochody nazwane "Dziadek", "Generał Szeptycki" i "Zagłoba" do końca lat 20. były na wyposażeniu Wojska Polskiego.