Nazwa: Sturmpanzerwagen A7V Kraj pochodzenia: Cesarstwo Niemieckie Rok produkcji: 1917-18 Wysokość: 3.40 m Długość: 8.00 m Szerokość: 3.10 m Waga: 32 T Pancerz: nitowany z płyt walcowanych, o grubości: 15 – 30 mm Silnik: 2 silniki gaźnikowe, 4-cylindrowe, chłodzone cieczą Moc: 2 x 100 KM Moc/Masa: 6.25 KM/t Prędkość: 16 km/h Zasięg: 35 km poj. ziornika paliwa: 600l Uzbrojenie: 1 armata Nordfeld kal.57 mm (zapas amunicji – 300 szt.)
6 karabinów maszynowych MG wz. 08 kal. 7,92 mm (zapas amunicji – 18000 szt.) Załoga: 18 (dowódca, kierowca, dwóch mechaników (prawy i lewy silnik), celowniczy działa, ładowniczy działa, dwunastu żołnierzy obsługujących km-y Liczba wyprodukowanych egzemplarzy: 20 sztuk
Wnętrze czołgu ciężkiego Sturmpanzerwagen A7V
W Niemczech nie prowadzono początkowo prac nad rozwojem terenowych pojazdów uzbrojonych. Ale już w listopadzie 1916 roku powołano specjalną komisję techniczną pod kierownictwem inżyniera, kapitana J. Vollmera w celu skonstruowania własnego czołgu. Wiosną 1917 roku Ministerstwo Wojny w Berlinie-Lichterfelde mogło zapoznać się z podwoziem prototypu i zabudowaną na nim drewnianą makietą nadbudówki. Po uporaniu się z całym szeregiem problemów technicznych, pod koniec października 1917 roku powstał pierwszy gotowy do użycia czołg o nazwie A.7V. (Allgem.
Czołg ciężki Sturmpanzerwagen A7V
Kriegsdepartament 7. Abteilung - Verkehrswesen). W ciągu niecałego roku planowano wyprodukowanie 100 zamówionych pojazdów, jednak niemiecki przemysł zbrojeniowy nie miał żadnych wolnych mocy produkcyjnych, by plan ten zrealizować. Pierwsze masowe użycie czołgów przez Anglików datuje się na 20 listopada 1917 roku koło Cambrai, gdzie walczyło 476 pojazdów. Dopiero 21 marca 1918 roku pierwsze niemieckie czołgi wzięły udział w walkach. Do końca wojny oddano do użycia tylko 20 A.7V. Razem z 40 angielskimi czołgami zdobycznymi typu Mk IV, naprzeciw 60 niemieckim czołgom stało około 1600 angielskich, 3000 francuskich i 1000 amerykańskich.
Czołg ciężki Sturmpanzerwagen A7V
Długi na 8 metrów A.7V. zabierał osiemnastu członków załogi: dowódcę, kierowcę, dwóch kanonierów, dwóch mechaników i dwunastu strzelców obsługujących sześć karabinów maszynowych zamontowanych z tyłu i po bokach czołgu. Walka w przedziale bojowym – zadymionym, głośnym od hałasujących silników i w temperaturze ponad 40 stopni Celsjusza – była dla żołnierzy wyczerpująca, a na dodatek 30-tonowy pojazd nieustannie się kołysał, jadąc w terenie
Był to jedyny czołg niemiecki, który przeywał na terytorium Francji i Belgii podczas I wojny światowej, przez Brytyjczyków był nazywany "twierdzą", ponieważ kwadratowy kształt wielkiego pudła najeżonego karabinami maszynowymi i co ciekawe poruszającym sie nadzwyczaj szybko przypominał rzeczywiście twierdze, która posiadała nad wyraz przyzwoity pancerz. Pomimo to pozostawał w tyle za uwczesnymi Brytyjskimi Mark V i Mark IX, i dlatego wyprodukowano ich jedynie 20 sztuk z planowanych 100. Projekt ten pełnił role bardziej propagandową niż bojową.
Sturmpanzerwagen A7V uszkododzy po bitwie.
Pierwsze 5 czołgów zostalo przekazane jednostce szturmowej w marcu 1918r i brał udział w ataku na kanał St Quentin gdzie dwa uległy zniszczeniu od ognia altylerii, ale trzem pozostałym skutecznie udało sie odeprzeć atak brytyjski.W dniu 24 kwietnia 1918 roku jednak podczas drugiej bitwy o Villers-Bretonneux, trzy A7V prowadząc atak spotkały trzy czołgi Brytyjskie Mark IVs jedną wersje męską i dwię żeńskie. Dwie wersje żeńskie Mark IV uległy zniszczeniu, ponieważ ich karabiny maszynowe nie mogły sobie poradzić z grubym pancerzem A7V, jednak do akcji wkroczyła męska wersja Mark IV z działkiem i po trzech celnych strzałach doprowadziła pozostałą przy życiu część załogi do uczieczki z pojazdu. Była to pierwsza bitwa czołgów w historii, którą wygrali brytyjczycy przejmując pozostałe dwa pojazdy. Atak został uznany za porażke i wycofano sturmpanzerwagen A7V ze służby złomując je od razu po zawarciu porozumienia zakończenia I wojny światowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz