Czołg lekki Schneider C.A.1

Nazwa: Schneider C.A.1
Kraj pochodzenia: Francja
Rok produkcji: 1915-16
Wysokość: 2,05 m
Długość: 6.32 m
Szerokość: 2.30
Waga: 14.6 T
Pancerz: pancerz o grubości: 5,5 – 11 mm
Napęd: 1 silnik gaźnikowy, 4-cylindrowy Schneider
Moc: 60 KM (45 kW)
Moc/Masa 4.01 KM/t
Prędkość: 7.5 km/h
Zasięg: 48 km
Uzbrojenie: 1 armata kal. 75 mm (zapas amunicji 90 sztuk)
2 karabiny maszynowe Hotchkiss model 1914 kal. 8 mm (zapas amunicji 3840 sztuk)
Załoga: 6 osoby
Liczba egzemplarzy: 400 sztuk

Czołg lekki Schneider C.A.1

Schneider CA1 — francuski czołg z okresu I wojny światowej. Został zainspirowany potrzeba pokonywania okopów wroga i niszczenia zasieków torując przejscie dla piechoty, i zaczęto poszukiwać rozwiązania tego problemu tworząc projekt tego pionierskiego czołgu. Pierwsza jego koncepcja powstała już w 1914 roku, ale wymagała zbyt wielu poprawek. Do 1916 roku wydano rozkaz wytworzenia 400 egzemplarzy, które zostały wyprodukowane przez Somua na przedmieściach paryża.

Czołg lekki Schneider C.A.1

Pierwszy raz zostały użyte w bitwie pod Chemin-des-dames, jednak nie zdały tam egzaminu. Dowódcy francuscy uznali, że czołgi te miały za słabe: opancerzenie, prędkość oraz zasięg. Tylko uzbrojenie spotkało się z aprobatą - 2 karabiny maszynowe kal. 8 mm oraz źle umieszczone (przeszkadzało w manewrowaniu) działo kal. 75 mm. Był to niedopracowany i problematyczny czołg, niemniej kontynuowano jego modernizację tworząc na jego bazie ulepszony model St. Chamond M16. Z obu konstrukcji zrezygnowano gdy pojawił się bardzo udany czołg Renault FT-17. Kilka tych czołgów sprzedano do Hiszpanii, gdzie wzięły udział w walkach ze Skonfederowaną Republiką Plemion Rifu m.in. w pierwszym morskim desancie z użyciem czołgów - desancie pod Alhucemas.

Generalnie uważa sie go za projekt wyjątkowo nie udany z powodu ciasnego wnętrza, kiepskiej mobilności, i wad konstrukcyjnych takich jak wystajacy nos, który potrafił zaryć sie w ziemii.
Ostatnie modele brały udział w wojnie domowej w Hiszpanii

Czołg lekki Schneider C.A.1